Film przedstawia codzienne życie, metody wychowawcze oraz leczenie dzieci zagrożonych gruźlicą w zakładzie leczniczym im. Włodzimierza Medema w Miedzeszynie. W latach 1926-1939 leczyło się w nim prawie 10 tys. dzieci z ubogich rodzin żydowskich. W filmie nie występują aktorzy profesjonalni przez co pełen jest dokumentalnego autentyzmu. W 1942 roku pracownicy i podopieczni sanatorium zostali przewiezieni do obozu zagłady w Treblince.

Producentem „Mir kumen on” było Stowarzyszenie Sanatorium Dziecka im. Włodzimierza Medema, a współfinansowała go żydowska socjalistyczna partia Bund. Niedopuszczony do rozpowszechniania przez cenzurę filmową, był prezentowany w Polsce na licznych pokazach prywatnych. Oficjalna premiera filmu odbyła się we Francji.

Restauracja filmu była wspólnym projektem Filmoteki Narodowej, The Museum of Modern Art, Deutsche Kinemathek oraz Lobster Films. Prace zakończono w 2016 roku.