„Macunaima” jest jednym z ostatnich filmów wywodzących się z nurtu Cinema Novo. Zgodnie z ogólną tendencją jego twórców, których celem było stworzenie kinematografii prawdziwie narodowej, de Andrade sięgnął po postać z indiańskich legend (tytułowego Macunaimę), stanowiącą wcielenie mitu istoty ambiwalentnej, poszukującej siebie wśród dobra i zła. Zaskakujący, oryginalny obraz stał się jednym z wydarzeń festiwalu w Wenecji w 1969 r. Krytycy podkreślali nieograniczoną pomysłowość filmu, która łamie wszelkie reguły przyzwoitości i logiki, aby osiągnąć wymiar filozoficznej bajki, malowniczej opowiastki i politycznej denuncjacji.