Bohater filmu zostaje poparzony podczas wybuchu w fabryce. Wiarę w sens życia przywraca mu operacja plastyczna. Obdarzony nowym obliczem czuje, jakby dostał nowe życie. Zaczyna wykorzystywać swoją nową twarz-maskę, która miałaby go uwolnić od rozterek, lęku przed samotnością i samym sobą. Pociągająca perspektywa osiągnięcia anonimowości okazuje się dla niego zwodniczą pułapką. Struktura filmu złożona jest z kilku warstw znaczeniowych – realnych i metaforycznych – które wzajemnie się uzupełniają, otwierając przed widzem drogę do wielu możliwości interpretacyjnych.