Wyreżyserowana przez Ernsta Lubitscha „Dzika kotka” miała swoją premierę w Niemczech 12 kwietnia 1921 roku. Pierwszy pokaz skończył się skandalem, doszło nawet do bijatyki, w efekcie której zdemolowano kino. Powodem wzburzenia publiczności była scena, w której bohaterka grana przez Negri policzkuje austriackich oficerów. W Polsce było spokojniej. Film, reklamowany w „Kurjerze Warszawskim” hasłem: „Niezwykła wystawa utrzymana w stylu futurystycznym. Tysiące tłumów”, wszedł do kin 29 sierpnia 1921 roku.

Utrzymana w klimacie groteski „Dzika kotka” opowiada historię miłości córki bandyty i austriackiego oficera. Reżyser parodiuje tu bardzo popularny wówczas styl niemieckiego ekspresjonizmu, często też posługuje się slapstickiem. Film, w którym nie brak również odważnej erotyki, okazał się niestety pierwszą klapą w karierze Ernsta Lubitscha. On sam upatrywał jej przyczyny w zbyt krótkim czasie między zakończeniem wojny a premierą obrazu. Według niego publiczność po latach działań wojennych mogła jeszcze nie umieć śmiać się z tamtych, wciąż bolesnych wydarzeń.

„Dzika kotka” pozostaje jednym z najbardziej niezwykłych filmów w karierze Poli Negri. Fascynuje w nim skala talentu, jaką Lubitsch wydobył z aktorki. Okazało się, że Negri, zawodowa tragiczka ekranu, doskonale sprawdziła się również się w filmie, który miał przede wszystkim bawić.

Grzegorz Rogowski