„Z dziewczyny, która kochała nad wszystko muzykę, sztukę, sport, intelektualne życie, nie zostało nic” – pisała Clara Pueyo Jornet, aktywna członkini Partii Komunistycznej, bohaterka filmu Caroliny Astudillo Munoz w liście datowanym na 1941 rok – jednym z wielu obszernie cytowanych w filmie Caroliny Astudillo Munoz. Reżyserka obrazuje wczesny okres dyktatury Franco. Film jest opowieścią o kobiecie, która zdecydowała się poświęcić całe swoje życie działalności w Partii Komunistycznej i pracy społecznej. Ale zaledwie w wieku 27 lat w wyniku wydarzeń, które były konsekwencją wojny, na usta cisnął się jej słowa: „Czy mogę to wybaczyć społeczeństwu?” Carolina Astudillo Munoz posługuje się archiwalnymi zdjęciami przedstawiającymi kobiety żyjące w latach 30. i 40. w Hiszpanii, znalezionymi m.in. w Film Archives of Catalonia and Valentia. Obrazuje proces socjalizacji dziewczynek, kształtowania ich wizerunków i postaw podporządkowanych patriarchalnemu podziałowi ról społecznych, jak i rozwarstwienie klasowe hiszpańskiego społeczeństwa.

„Wielka ucieczka” to portret kobiet, które zdecydowały się ryzykować życie w imię wyznawanych idei i tych, które zawiodły się oczekiwaniem rewolucji, nie uzyskując bardziej równościowych ról w społeczeństwie. We wczesnych latach dyktatury Franco Clara Pueyo Jornet ucieka z więzienia Les Corts w Barcelonie. Od tej chwili znika bez śladu. Żyła w biegu i starała się uciec przed narzucanym regułom kształtującym postawy kobiet – zarówno związanym z normami wyznaczanymi przez Kościół, jak i własną partię. Jej historia jest historią kobiet tamtych czasów i ich walki o wolność w społeczeństwie, które próbowało je represjonować.

Opis organizatora