„Ziemia ślepców” Audriusa Stonysa wyznaczyła nowy kierunek w pokoleniu uznanych litewskich twórców filmów dokumentalnych. Jest to pierwszy i jedyny litewski film dokumentalny, który w 1992 roku zdobył nagrodę Felixa, przyznawaną przez Europejską Akademię Filmową. Obraz ten uważany jest za kontynuację kina poetyckiego, popularnego w czasach sowieckich.

Film opowiada o świecie osób niewidomych, świecie zmysłów – dźwięków i dotyku. Reżyser zaprasza widza, by ten zatrzymał się i zwrócił uwagę na to, co niewidzialne dla oka.

Opis organizatora