Fernand Léger - plastyk i filmowiec - zawarł w filmie istotę swoich ówczesnych poszukiwań artystycznych. Wyizolowanie przedmiotu z jego naturalnego otoczenia miało dać odpowiedź na pytanie o granice malarstwa abstrakcyjnego. Tytuł filmu wiernie oddaje jego treść – na ekranie oglądamy taniec przedmiotów, a także ludzkich twarzy połączonych analogią kształtów i rytmem. Próżno tu szukać logicznego następstwa kadrów, a tym bardziej zdarzeń.