Połączyły ich wspólny rocznik (1933), studia, talent, studia i przyjaźń. Rozdzielił na 33 lata ocean, ale tytułowa przyjaźń została. Graficy Rosław Szaybo i Stanisław Zagórski – bo o nich jest ta historia – w dwugłosie, dwóch równolegle prowadzonych narracjach, opowiadają o początkach ich przyjaźni, wspólnych, niezwykle inspirujących studiach na warszawskiej ASP w klasie Henryka Tomaszewskiego, narodzinach bikiniarstwa, początkach kariery i kulturotwórczym fermencie, jaki miał miejsce w Warszawie lat 60. Opowieści przeplatane są fragmentami filmów, zdjęciami archiwalnymi, aktualnymi ujęciami miejsc, które niegdyś były kluczowe dla ówczesnej klasy kreatywnej – ulicy Foksal, kawiarni PIW-u, Hybryd, Kameralnej. Historia wyraźnie dzieli się w momencie wyjazdu Stanisława Zagórskiego do Nowego Jorku w 1963. Jednak ani miejsce ich zamieszkania, ani system, w którym żył Rosław Szaybo, nie wpłynęły na rozwój ich kariery – każdy z bohaterów, w toku pierwszych znaczących zamówień na grafiki do okładek płyt gramofonowych, wypracował sobie własny, rozpoznawalny styl, który dla każdego z nich okazał się trampoliną do sławy. Zagórski trafił do Atlantic Records, amerykańskiej wytwórni muzycznej, dla której tworzył okładki m.in. płyt Janis Joplin, Isaaca Hayesa, Dawida Newmana, Cher, zespołu Cream, The Velvet Underground, The Rolling Stones, Johna Lee Hookera, Arethy Franklin. Szaybo swoimi plakatami i okładkami płyt Niemena, Trojanowskiej czy słynnej serii Polish Jazz stworzył w Polsce nowy nurt estetyczny. Otrzymał także angaż w londyńskim CBS-ie, gdzie został dyrektorem artystycznym. W Londynie stworzył okładki dla Chicago, Boba Marley’a, Janis Joplin, Fleetwood Mac, Johna Coopera Clarke’a, Simona & Garfunkela, czy kultową grafikę na okładkę płyty The Clash, w tym ich logotyp. Film wieńczy moment spotkania przyjaciół w Nowym Jorku, dokąd Szaybo, po 33 latach, pojechał odwiedzić swojego przyjaciela.