24 grudnia 1981 roku. W dużym mieszkaniu starej kamienicy trzy kobiety różnych pokoleń – Paulina, Maria i Anna – przygotowują wigilijną kolację. Wszystkie łączy lęk o Witka, ich zaangażowanego w opozycyjną działalność wnuka, syna i męża, który po wprowadzeniu 13 grudnia stanu wojennego zniknął bez wieści. W ten trudny czas, w wigilijny wieczór pojawi się u nich nieoczekiwany gość, dając odrobinę nadziei.

Czarno-biały, paradokumentalny w formie unikatowy zapis stanu ducha – lęków, rozczarowań, apatii, niepewności, oczekiwań – polskiego społeczeństwa pierwszych dni stanu wojennego. Przywoływana przez bohaterki rodzinna historia pozwala wpisać doświadczenie roku 1981 w ciąg wcześniejszych zdarzeń i historycznych przełomów, w których uczestniczyły babka i matka. Pamięć o nich łączy kobiety, świadome, że Historia każe im grać te same role i zapewnić domowi (prze)trwanie.