Film jest epickim opisem wydarzeń, które rozegrały się w Rosji między lutym a październikiem 1917 roku. Eisenstein zachował w nim historyczną wierność wobec realiów: ubrania ludzi, wygląd ulic Leningradu (do 1924 roku zwanego jeszcze Piotrogrodem), budynki, tramwaje, broń. Szczegóły konsultowano z uczestnikami wydarzeń, dzięki czemu Pałac Zimowy wygląda w filmie dokładnie tak, jak w dniach rewolucji. Strzał oddano z działa autentycznej Aurory, a marynarz, który w 1917 roku dał sygnał do szturmu, uczynił to również w filmie. Autentyczni byli nawet carscy lokaje, odnalezieni po dziesięciu latach. Aby znaleźć odtwórcę roli Lenina (Nadieżda Krupska i Maria Ulianowa, siostra Lenina, upierały się, by nie był nim aktor zawodowy) poszukiwania prowadzono niemal w całym kraju. W końcu wybrano mechanika pracującego na holowniku w Noworosyjsku, łudząco podobnego do wodza rewolucji. Na realizację Eisenstein otrzymał ogromne środki, a jej rozmach był w owym czasie wydarzeniem na skalę światową. Do dziś kadry z filmu często uważane są za dokumentalne zdjęcia z przebiegu rewolucji. W „Październiku” Eisenstein po raz kolejny zastosował tzw. montaż atrakcji, zastosowany dwa lata wcześniej w „Pancerniku Potiomkinie”.