Imperium Osmańskie, druga połowa XIX wieku. Pasza Csorbadzsi, ostrzeżony przed aresztowaniem, ucieka razem z córką Timeą, zabierając najcenniejszą część majątku. Na dowodzonym przez kapitana Tímára statku próbują przedostać się na Węgry. W wyniku serii dramatycznych zdarzeń pasza umiera, a skarb trafia w ręce zakochanego w pięknej Turczynce kapitana. Wkrótce jednak okaże się, że serce Tímára skradnie mieszkająca samotnie na wyspie Noémi …

Klasyka węgierskiego kina niemego. Wysmakowana, zrealizowana z rozmachem adaptacja powieści najwybitniejszego przedstawiciela tamtejszego romantyzmu Móra Jókaia i jeden z najważniejszych filmów Alexandra Kordy z wczesnego okresu twórczości.

Ten pionier węgierskiego kina – a w przyszłości odnowiciel brytyjskiego – zaczynał karierę jako jeden z pierwszych krytyków filmowych w kraju i założyciel paru branżowych czasopism, a następie jako asystent reżysera. Kluczowe było spotkanie z budującym rodzimy przemysł filmowy Jenő Janovicsem, który 23-latkowi pozwolił w 1916 roku samodzielnie wyreżyserować dwa filmy, a potem powierzył mu prowadzenie największej ówcześnie wytwórni Corvin Film. Złoty człowiek to jej sztandarowe dzieło, realizujące główny cel Kordy: nobilitacja kina poprzez inspiracje wybitną literaturą. Stąd też zaangażowanie dramatopisarza Lászla Vajdy jako głównego scenarzysty studia i potraktowanie adaptacji węgierskiej klasyki za priorytetowe.

Powstała u schyłku I wojny światowej ekranizacja najpopularniejszej powieści Jókaia była prestiżową, starannie przygotowaną produkcją, z oryginalnymi plenerami nad Dunajem, oddającą – dzięki pięknie skomponowanym kadrom – atmosferę minionej epoki. Ta epicka opowieść, choć przetrwała tylko w części, wraz z fragmentami dwóch innych filmów z tego okresu pozostaje jedynym świadectwem węgierskiej twórczości Kordy, który w 1919 roku opuścił kraj. (KW)