Przemierzają Kinszasę w kostiumach robotów albo w wannie pełnej krwi. Dla nich źródłem inspiracji i miejscem pracy są ulice, a nie zaciszne, wygodne przestrzenie galerii. Film to historia artystów, którzy mają już dość życia w Demokratycznej Republice Konga, jednym z najbiedniejszych i najbardziej skorumpowanych miejsc na świecie. Swój gniew wyrażają performansami, które mają zszokować i zmusić do myślenia mijanych na ulicy ludzi. „Nasza sztuka żywi się chaosem” – przyznają, po czym ryzykują wolność, żeby znów wyrazić swój sprzeciw. W filmie poznajemy kilku bohaterów, którzy tworzą instalacje ze śmieci, malują, ale najczęściej po prostu wychodzą do mieszkańców stolicy Konga, żeby zwrócić ich uwagę na wykorzystywanie Afryki przez bogaty Zachód, korupcję rządu i nietolerancję. Niektórzy z nich śpiewają, inni starają się przyciągnąć uwagę, żeby porozmawiać. Ich taktyka prowokacji przywodzi na myśl działania akcjonistów wiedeńskich z lat 60. i 70. XX wieku. Artyści z Kinszasy nie zgadzają się na politykę wyzysku, ale też sprzeciwiają się lokalnej tradycji wiary w dziecięce czarownice, która zniszczyła życie wielu dzieciom, w tym jednej z nielicznych kobiet na zdominowanej przez mężczyzn miejscowej scenie artystycznej. Cierpienie nie pozbawia ich energii, ale staje się podstawą kreatywnego gniewu. 

Opis organizatora

The ”Satan of Light” is up to his tricks in front of the corrugated iron huts of the dirty markets on the dusty streets of Kinshasa. He has two horns on his head, his face is a grimace and many children fearfully run away at the sight of him. This is where documentary filmmaker Renaud Barret encounters a group of fascinating artists who are creating art on, and for, the street. Known as Freddy, Béni, Kongo Astronaute, Strombo, Majesktik, Kokoko! and Geraldine among others, these people are bringing sculptures, paintings, performances and interventions into public spaces far removed from international attention and the art market. Their materials include old bullet cases, plastic waste, electronic scrap, smoke, monkey skulls, wax, blood, machetes and their own bodies. Their art is spectacular and political. Their topics are exploitation, the privatisation of water, personal and national traumas and also, as a constant, the history of the Congo. In his film, Barret shows us Kinshasa, a metropolis in which art is otherwise considered to be an unaffordable luxury, as the location of a passionate and vibrant subculture that has claimed the city as its stage.