Najstarsza i jedna z najlepszych ekranizacji prozy Vladimíra Párala. Na poły autobiograficzna opowieść o możliwościach, nadziejach i pragnieniach społeczeństwa na początku lat 60. Realizm, obserwacja rzeczywistości, nieraz opatrzona delikatną ironią, ale nie ingerująca, pokazuje co mogło się udać, co rzeczywiście doszło do skutku, a co pozostało marzeniem młodych ludzi tego okresu. Przygląda się przy tym pisarz, a za nim reżyser, relacjom międzyludzkim, obserwuje co ludzi jednoczy, a co dzieli w bliskich, intymnych scenach rodzajowych. Film wprowadza na duży ekran wiele późniejszych gwiazd czechosłowackiego kina, m.in. Pavla Landovskýego, Danielę Kolářovą czy Josefa Somra.