Dr Jekyll, naukowiec, akademik i człowiek powszechnie szanowany, publicznie wygłasza swoje tezy o istnieniu w każdym człowieku jednocześnie dwóch osobowości, jednej uosabiającej kulturę i ogładę, drugiej reprezentującej to co zwierzęce i nieokrzesane. Wynalazca tworzy w swoim laboratorium eliksir, który pozwala na rozszczepienie ich. Z początku jest w stanie nad rozdwojeniem zapanować, z czasem jednak sytuacja wymyka mu się spod kontroli.

Film, jak większość adaptacji noweli Roberta Louisa Stevensona, rozmija się fabularnie z literackim oryginałem. Inaczej rozłożone akcenty mają bardziej pasować do filmowej materii. Reżyser Rouben Mamoulian stworzył dzieło przejmujące, czerpiące wizualnie z niemieckiego ekspresjonizmu, oddające horrorowy niepokój i problem złożoności ludzkiej osobowości w sposób innowacyjny, inspirując tym samym wielu późniejszych twórców. Dzieło Mamouliana było filmem otwarcia na pierwszym światowym festiwalu filmowym – w 1932 roku w Wenecji. W rodzimej Ameryce Fredric March za swoją podwójną rolę otrzymał Oscara, a zdjęcia i scenariusz zdobyły w swoich kategoriach nominacje.