Ikoniczna książka „Europeana: krótka historia dwudziestego wieku” Patrika Ouředníka, wydana po raz pierwszy w 2001 roku, jest kanwą tej wyjątkowej filmowej kroniki minionego wieku. Film rozpoczyna diagnoza, że tragiczne wydarzenia z początku XX wieku doprowadziły do zaćmienia umysłu ludzi, którzy wyparli historię i przestali myśleć o przyszłości w oparciu o wiedzę czerpaną z przeszłości. Obserwujemy serię czarno-białych ujęć: niebo, pojedynczy futurystyczny budynek wznoszący się wysoko na szczycie góry, statek kosmiczny. A potem pojawia się seria rozproszonych obrazów, czasem przypadkowych, czasem dosłownych, dotyczących faktów z historii XX wieku. Opowiadają o nich narratorzy, bez określonej kolejności, bez emocji. Następuje potok mniej lub bardziej znanych faktów z historii ludzkości, które były istotne, ale o których dziś już nie pamiętamy. Co się zmieniło po wynalezieniu w 1914 roku stanika? Po II wojnie światowej coraz większą popularnością cieszyły się lalki, a ludzie zaczęli się dużo częściej myć i żyć higieniczniej. W 1999 roku obawiano się, że wszystkie zegary nie przestawią się po Sylwestrze na 2000 rok, lecz na rok 1900. W 1945 roku pół miliona kobiet było w armii Hitlera, a 4 miliony uczyły się spalać ciała zmarłych i wykorzystywać je potem jako nawóz do ziemi. Podawane informacje, mimo że dają do myślenia, są tylko czystym strumieniem faktów. Brak tu syntezy, a nawet najciekawsze z nich pozostają fenomenami, jeśli nie wyciągniemy z nich dalszych wniosków. Powstała z tych faktów historia pozbawiona jest przeszłości. Film stawia pytanie, czy historia się już skończyła? Czy Europa w epoce posthistorii i postludzkości, słodko znieczulona zbiorową nieświadomością, będzie nadal udawać i zachowywać się tak, jakby nic się nie stało? - The iconic book ”Europeana: A Brief History of the Twentieth Century” by Patrik Ouředník, first published in 2001, thanks to the imagination of the French filmmaker has transformed into an apocalyptic chronicle of the last century. A straightforward testimony of scientific rationality, which led the society to a spiritual crisis and resulted in six genocides, is accompanied with melancholic Mahlerian echoes of La Belle Époque when the world was just getting ready for the century that negated all humanity. The film raises the question whether Europe in post-history and post-humanity, sweetly anaesthetized to collective unconsciousness, will pretend as if nothing had happened. Opis Millennium Docs Against Gravity