Znany naukowiec prof. Foss szuka asystenta. Wkrótce zgłasza się do niego niejaki Traumer, którego interesują badania profesora – i dostaje tę posadę. W trakcie wspólnej pracy nowy asystent zachowuje się czasami dość zagadkowo. Kluczowe – jak się okaże – dla ich relacji będzie przywołane w jednej z rozmów nazwisko docenta Hammlera, niegdyś bardzo obiecującego, zaginionego naukowca…

Jeden z pierwszych polskich filmów science-fiction, zrealizowany przez Janusza Majewskiego – razem z „Pierwszym pawilonem” (1965) – w Semaforze w ramach serii fantastyczno-naukowej. W dorobku reżysera – jedna z jego najwcześniejszych prób sprawdzenia się w gatunkach filmowych dotąd w Polsce nieuprawianych. Autorski scenariusz – pod pseudonimem G. J. Sandbarmay ukrywali się Majewski i Jerzy Mierzejewski – pod gatunkowym kostiumem przemycał antytotalitarny przekaz, choć w filmie zasygnalizowane też kluczowe dla S-F tematy, jak możliwość stworzenia sztucznej inteligencji, pytanie o granice wolności naukowców-demiurgów czy (potencjalne) człowieczeństwo maszyny.