Po dwóch latach od premiery obsypanego nagrodami dokumentu „Północny wiatr bywa ciepłym” Aleksiej Gołowkow powrócił do swego bohatera – żyjącego w sercu jakuckiej tajgi Aleksandra Koliesowa.

Gdy po ukończeniu dziesięcioletniej szkoły podstawowej i dwóch latach służby wojskowej Sasza zdecydował się żyć jak jego hodujący renifery przodkowie, można było zastanawiać się, jak długo wytrwa w samotności w skutym mrozem arktycznym lesie. Od tamtej chwili minęło… ćwierć wieku. W tym czasie filozoficznie nastawiony do życia i świata mężczyzna ani razu nie widział miasta, a innych ludzi spotyka jedynie raz w roku, gdy przy okazji święta Ewenów przyjeżdża do osady po zakupy. A jednak nie wyzbył się dawnych marzeń o podróżach w najdalsze zakątki globu, tyle że teraz realizuje je za niego córka. „Kiedy śnieg topnieje” ma więc drugiego, równorzędnego bohatera, a raczej bohaterkę – młodą kobietę, która wybrała zupełnie inną drogę życiową niż ojciec. Mieszka tysiące kilometrów od niego, próbuje ułożyć sobie życie w zupełnie innej rzeczywistości, a jednak w głębi serca i umysłu okazuje się być taką samą koczowniczką jak on.

Rozgrywający się na dwóch płaszczyznach geograficznych film Gołowkowa to piękna poetycka metafora losu i przeznaczenia, od którego tak naprawdę nie da się uciec, nawet na drugą półkulę. To również nostalgiczna opowieść o najtrwalszych więziach rodzinnych i uczuciu, które jest tym silniejsze, im większa odległość dzieląca bliskich sobie ludzi.

Opis organizatora