Sztubacki żart młodych braci, porywających w maju 1939 roku limuzynę niemieckiego konsula i uciekających ulicami Poznania, nie pociąga za sobą groźnych konsekwencji, ale zmienia ich stosunek do życia. Jeden (Piotr Bajor) staje się działaczem, wiernym nowej ideologii, drugi (Michał Bajor) obserwującym to pisarzem, coraz bardziej zdystansowanym wobec własnego brata.

Film Filipa Bajona, poświęcony życiowym wyborom, dokonującym się pod wpływem wytwarzającego silną presję otoczenia, portretuje też dwa, przeciwstawione sobie żywioły: polski i niemiecki.