Początek lat pięćdziesiątych. Antonina Dziwisz, jeździ z zespołem po kraju, dając występy przed robotniczą i wiejską publicznością. Podczas jednego z wieczorów, po kłótni ze swoim mężem Konstantym, Tonia upija się w restauracji w towarzystwie dwóch mężczyzn. Następnie zostaje przewieziona do więzienia. Zaczyna się długotrwałe przesłuchanie kobiety, w trakcie którego zmuszana jest do złożenia zeznań obciążających majora Olchę, kolegę z pracy. Jest on oskarżony o zdradę ojczyzny i szpiegostwo. Film pokazuje dramatyczną walkę kobiety podczas pobytu w więzieniu, który odmienia całe jej życie.

Film-legenda, określony przez władze jako „najbardziej antykomunistyczny film w historii PRL”, stał się bezpośrednią przyczyną rozwiązania zespołu X Andrzeja Wajdy. Rok po jego nakręceniu reżyser wyjechał z Polski. Premiera filmu miała miejsce dopiero w roku 1989 na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, gdzie otrzymał nagrodę dziennikarzy i publiczności. Doceniono również aktorów - Krystyna Janda otrzymała statuetkę na MFF w Cannes i na Festiwalu w Gdyni. Złotymi Lwami na FPFF w Gdyni nagrodzono także Janusza Gajosa i Annę Romanowską.