W Danii nie ma gór, na które można by się wspiąć, ale w Norwegii jest ich mnóstwo. To tam dorastał reżyser filmu i tam nadal mieszkają jego rodzice oraz dwóch młodszych braci. Tam również 25 lat temu wydarzyła się rodzinna tragedia – zmarł brat reżysera, co doprowadziło do rozpadu rodziny. Strata nie została przepracowana i wciąż wpływa na dorosłych już mężczyzn. Nie potrafią ze sobą rozmawiać i uciekają, gdy pojawia się problem. Reżyser, wyposażony w domowe nagrania wideo z ostatnich 30 lat, 75 000 zdjęć rodzinnych i trzy dopasowane kostiumy superbohaterów, wyrusza w liczącą 1600 kilometrów podróż do krainy dzieciństwa, próbując stawić czoło tragedii i ukrytym ranom, które po sobie pozostawiła.

To pełna humoru, odważna opowieść o ojcach i synach, o ogromnych kolekcjach znaczków i amatorskich wideo, o długodystansowych lotach klasą biznes i o wszystkich innych sposobach, którymi uciekamy, zamiast mówić o tym, co nas boli. To także film o stracie, potrzebie żałoby i o odkupieniu, które może nastąpić, gdy trauma zostanie przezwyciężona.

Opis festiwalowy

Two decades after the tragic death of his brother, the director Christians Einshoj's family is falling apart. Armed with 30 years of home-video, 75.000 family photos and three tightly fit superhero costumes, he ventures into landscapes of long-lost time, in an attempt to confront the 25-year old tragedy, and the hidden wounds left in its wake. It's a story of fathers and sons, of vast collections of stamps and amateur videography, of long-distance business-class flights and all the other ways in which we flee, instead of talking about that which hurts – and of the redemption that can follow when the silence is breached and they maybe finally make it to the other side of the mountains.