Dramat psychologiczny Rainera Wernera Fassbindera zaliczany do jego najlepszych dzieł. Ariane i Gerhard są zamożnym małżeństwem mieszkającym w Monachium. Mężczyzna wyjeżdża na weekend z domu, informując rodzinę, że wybiera się w interesach do Oslo. W rzeczywistości Gerhard udaje się jednak z kochanką do rodzinnej posiadłości na wsi. Na miejscu pojawia się również Ariane ze swoim kochankiem, a także poruszająca się o kulach córka bohaterów, Angela, która ma zamiar obnażyć hipokryzję rodziców… „Chińska ruletka” miała większy budżet niż wcześniejsze dzieła Fassbindera i była pierwszą międzynarodową koprodukcją reżysera. Jadowicie antymieszczański film porównywano do dzieł Luisa Bunuela i Pier Paolo Pasoliniego. Krytycy chwalili „Ruletkę” nie tylko za trafność społecznych diagnoz, ale też za świetnie dopracowaną formę. Jak pisał Adam Garbicz, Fassbinder „wspaniale opowiada kamerą Ballhausa, precyzyjnie znaczącą, chłodną scenografią (…), zauważalnym i udanym dopełnieniem komentarza muzycznego Rabena. Rolę odgrywa przede wszystkim zamknięta przestrzeń salonu w zameczku, wypełniona szklanymi taflami (z centralnie usytuowanym barkiem), uzupełniona klatkami z niespokojnie pokrzykującym ptactwem i opisywana krążącą kamerą w rozmaitych układach i refleksach” (A. Garbicz, Kino – wehikuł magiczny, Podróż piąta).