Twórcy powołali do życia współczesnego Kandyda, przywołując dynamiczny charakter powieści łotrzykowskiej, w której główny bohater przeżywa najrozmaitsze, nieraz fantastyczne perypetie, umoczone nieodzownie w sarkastycznym tonie. Uległy, usłużny i wiecznie uśmiechnięty Travis przemierza Anglię w poszukiwaniu pracy. Bohater napędza szaloną machinę przypadku, raz odnosząc sukcesy, kiedy indziej ponosząc całkowitą klęskę, zmierzając wytrwale do upragnionej fortuny.

Jeden z kluczowych brytyjskich reżyserów doby „młodych gniewnych”, czyli wyspiarskiego ruchu odnowy kina, przedstawił wędrówki Travisa w formie nachodzących na siebie przypowieści, połączonych i komentowanych przez znakomite piosenki Alana Price'a. Całe zło i dobro świata, choć ukazane w formie baśniowej, niepozbawionej humoru i ironii, znalazło w filmie Andersona bardzo interesujący wyraz, a rodząca się w protagoniście kontestacja jawi się odpowiedzią na dogorywający w nim naiwny idealizm.