Narratorem filmu jest Staś, dziesięcioletni chłopiec, który przyjeżdża z Łodzi do Popielaw, gdzie ma zamieszkać ze swoimi dziadkami. Wydarzenia ukazane w filmie biorą swój początek z kart pamiętnika pisanego przez narratora, dzięki czemu poznajemy zarówno przeszłość jak i teraźniejsze losy rodziny Andryszków.

Wydarzenia prezentowane w filmie rozgrywają się w drugiej połowie lat 50-tych, ale historia rodziny, kowali zafascynowanych kinomaszyną, sięga mniej więcej połowy XIX wieku. Właśnie wtedy Józef Andryszek Pierwszy zaczął obmyślać plan skonstruowania aparatu utrwalającego ruch obrazów. Prace nad udoskonalaniem maszyny przerywa Powstanie Styczniowe, w którym Józef ginie, jednak „piętnem” wynalazku, naznaczone już będzie każde kolejne pokolenie rodu. Godnym kontynuatorem kinofilskiej tradycji staje się dopiero Szustek, syn Andryszka Piątego, przyjaciel Staszka. Chłopiec odkrywa w sobie miłość do kina połączoną z pasją wynalazcy i mimo sprzeciwu ojca, który chce żeby chłopak został kowalem, pragnie odbudować maszynę swego przodka, która uległa zniszczeniu w pożarze.

Historia kilku pokoleń rodu Andryszków posłużyła Kolskiemu do opowiedzenia o fenomenie kina, a także sile oddziaływania medium filmowego. Jest to przede wszystkim opowieść o pasji, bezwarunkowej potrzebie tworzenia i konsekwencjach takiego wyboru.