Film jest ukłonem reżysera w stronę ówczesnych władz, które torpedowały jego przeniknięte sarkazmem i ironią komedie przedstawiające świat w krzywym zwierciadle. By ugłaskać pozbawionych poczucia humoru urzędników Menzel zrealizował dramat rozgrywający się w środowisku robotniczym. Młody chłopak po powrocie z wojska do rodzinnej Pragi staje przed koniecznością wyboru dalszej drogi życiowej. Rodzice jego narzeczonej oczekują, że znajdzie dobrze płatną pracę i ożeni się z ich córką. On jednak wybiera pracę na budowie jako zwykły kierowca. Tam poznaje nowych przyjaciół, którzy stają się dla niego wzorem i dodają odwagi w dokonywaniu życiowych wyborów. Zwycięża etos pracy dla ludu nad drobnomieszczańskimi ideałami. Zrealizowanie produkcyjniaka stało się dla Menzla próbą osiągnięcia kompromisu, zyskania przychylności władz przy swobodnej realizacji kolejnych, „normalnych” filmów.