Szczęśliwa gwiazda Motown gasła wprawdzie od kilku stuleci, ale nagły upadek trzech wielkich koncernów samochodowych z końca ubiegłej dekady zamienił Detroit w miasto duchów. W tym samym eksplozywnym stylu, w którym powstawało (w latach 30. XX wieku było najprężniej rozwijającym się miastem świata), współczesne Detroit w wyniku recesji i kryzysu spektakularnie zniknęło. W ciągu kilku ostatnich lat liczba ludności spadła tutaj o jedną czwartą, miasto stało się największym w USA skupiskiem pustostanów. Stopa bezrobocia osiągnęła wysokość 30 procent, a budżet załamał się do tego stopnia, że burmistrz był bliski wygaszenia latarni ulicznych dla uzyskania jakichkolwiek oszczędności. Ekonomiczny upadek miasta zaowocował szeregiem społecznych i psychologicznych fenomenów.

Film próbuje owe fenomeny opisać, śledząc historie kilku protagonistów, różnie reagujących na nową rzeczywistość Detroit. Blogerka portretuje cichą egzystencję pustostanów. Właściciel kawiarni w tym właśnie miejscu stara się animować resztki kulturalnej atmosfery miasta. Burmistrz prowadzi kampanię przywrócenia Detroit jego społecznej energii, a złomiarze półlegalnie niszczą stare fabryczne budynki. Z jednej strony film opowiada o różnych rewitalizujących społeczną przestrzeń oddolnych inicjatywach, z drugiej – portretuje ludzi, dotkniętych kryzysem oraz tych, którzy usiłują z nim walczyć. W rezultacie wielki temat recesji, dotykającej współczesne USA ukazany jest w filmie z rzadką przenikliwością i uchwycony w konkretnych życiowych sytuacjach i indywidualnych losach.