Z okazji zbliżającego się Święta Niemego Kina, chcemy zaprezentować jak wyglądał zmierzch tej epoki i jak polskie filmy „dochodziły do głosu”. Pojawienie się dźwięku w filmie było jednym z największych przełomów w historii kinematografii. Wiązały się z tym nie tylko zmiany technologiczne, lecz także artystyczne. W marcowym Retrokinie przedstawimy najstarsze polskie filmy dźwiękowe. „Niebezpieczny romans” i „Na Sybir” to właściwie jeszcze filmy nieme, jednak mające już specjalnie skomponowaną i nagraną ilustrację muzyczną. „Dziesięciu z Pawiaka” to jeden z pierwszych polskich filmów, w którym (choć jeszcze w szczątkowej postaci) pojawiły się dialogi. Mimo, że film nakręcono w Polsce, udźwiękowiony został… w Berlinie. Z kolei „Każdemu wolno kochać” to pierwszy w całości zrealizowany w kraju film, do którego dźwięk utrwalono bezpośrednio na taśmie filmowej. 

W poprzedzających pokazy prelekcjach o pierwszych eksperymentach z filmami dźwiękowymi oraz o triumfach i porażkach na drodze od kina niemego do dźwiękowego opowie filmograf Michał Pieńkowski.

Filmy będą wyświetlane w ramach projektu „Konserwacja i digitalizacja przedwojennych filmów fabularnych w Filmotece Narodowej w Warszawie” współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach XI Priorytetu „Kultura i dziedzictwo kulturowe” Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko.