Był jednym z największych poetów i wizjonerów kina, a jednocześnie jednym z największych jego bajarzy i kuglarzy. W 100-lecie urodzin Federica Felliniego chcemy znów wyruszyć na La Stradę, wkraść się do kina Fulgor w Rimini (zmitologizowanego w Amarcord), zwiedzić Miasto kobiet i zakosztować Słodkiego życia. Wrócić do neorealistycznych baśni z Białego szejka i Nocy Cabirii; poznać świat włóczęgów, Wałkoni, prostytutek, Klownów, muzyków (Próba orkiestry) i tancerzy (Ginger i Fred). Jak nikt wcześniej włoski mistrz rzucił na ekran – niczym na prześcieradle w Wywiadzie – świat swojej podświadomości, utkany ze snów, marzeń, pragnień i wspomnień. Jak nikt wcześniej w samych tytułach podpisywał swoje filmy (Rzym, Casanova), nadając im piętno autorstwa i szczerej do bólu spowiedzi (Osiem i pół) , a przy tym opiewał żywioł kobiecości, dokumentował włoską elitę, pokazywał starość i rozpad. Filmu Felliniego inspirowały kolejne pokolenia twórców, z których najbardziej znani to Woody Allen, Emir Kusturica i Giuseppe Tornatore.
W ramach niemal kompletnego przeglądu dzieł samego FeFe pokażemy wystawę ich fantazyjnych polskich plakatów oraz wybrane przykłady promieniowania jego osobowości i stylu w innych filmach.
FEDERICO FELLINI
BIAŁY SZEJK, 1952, 86 minut
WAŁKONIE, 1953, 107 minut
LA STRADA, 1954, 108 minut
NOCE CABIRII, 1957, 110 minut
SŁODKIE ŻYCIE, 1960, 165 minut
OSIEM I PÓŁ, 1963, 138 minut
GIULIETTA I DUCHY, 1965, 137 minut
SATYRICON, 1969, 129 minut
RZYM, 1972, 120 minut
AMARCORD, 1973, 123 minuty
CASANOVA, 1976, 135 minut
PRÓBA ORKIESTRY, 1978, 70 minut
MIASTO KOBIET, 1980, 139 minut
A STATEK PŁYNIE, 1983, 132 minuty
GINGER I FRED, 1986, 125 minut
WYWIAD, 1987, 108 minut
STULECIE FELLINIEGO
WSPOMNIENIA Z GWIEZDNEGO PYŁU, reż. Woody Allen, 1980, 91 minut
SYNEKDOCHA, NOWY JORK, reż. Charles Kaufmann, 2008, 124 minut
MALENA, reż. Giuseppe Tornatore, 2000, 109 minut
WIELKIE PIĘKNO, reż. Paolo Sorrentino, 2013, 141 minut
BÓL I BLASK, reż. Pedro Almodóvar, 2019, 113 minut
UNDERGROUND, reż. Emir Kusturica. 1995, 170 minut
