Audrey Hepburn, aktorka kina brytyjskiego i amerykańskiego, urodziła się w 4 maja1929 roku w Elsene pod Brukselą jako Audrey Kathleen Ruston. Była córką brytyjskiego bankiera Johna Victora Rustona i holenderskiej arystokratki Elli van Heemstra.

W czasie II wojny światowej przebywała w okupowanej Holandii, gdzie uczęszczała do szkoły baletowej. Po wojnie Hepburn przeniosła się do Londynu, pracowała jako modelka i zaczęła występować w filmach, głównie jako statystka lub w rolach drugo- i trzecioplanowych. W 1951 roku wystąpiła po raz pierwszy w głównej roli w filmie Monte Carlo Baby. W tym samym roku występowała też na Broadwayu w sztuce Gigi Colette, za tę rolę otrzymała nagrodę dla najlepszej debiutantki roku. Wkrótce młoda aktorka zdobyła przychylność Hollywood, dzięki głównej roli w filmie Rzymskie wakacje (1953) u boku Gregory Pecka. Otrzymała za tę rolę Oscara. Lata pięćdziesiąte były dla Hepburn niezwykle udane, zyskała pozycję najbardziej dziewczęcej i subtelnej gwiazdy kina. Nominację do Oscara przyniosła jej rola w Sabrinie (1954), w tym czasie zagrała również w filmie: Wojna i pokój (1956), Zabawna buzia (1957), Miłość po południu (1957) oraz Historii zakonnicy (1959). W swojej późniejszej karierze otrzymała kolejną nominację w kategorii "najlepsza rola kobieca" za kreację w Śniadaniu u Tiffaniego (1961), która jest jedną z najbardziej znanych i słynnych ról w historii kina amerykańskiego. Będąc jedną z najbardziej popularnych gwiazd swojej ery, Hepburn występowała z takim aktorami jak: Fred Astaire, Humphrey Bogart, Gary Cooper, Cary Grant, Rex Harrison, Peter O'Toole, czy Sean Connery. Sława, którą cieszyła się w latach 50. i 60. wynikała nie tylko z jej umiejętności aktorskich, ale ogromnego czaru, wewnętrznego ciepła i niezwykłej urody, czym zjednywała sobie serca publiczności na całym świecie.

W 1967 roku po roli filmie Doczekać zmroku, zdecydowała się zakończyć karierę aktorską. Nie był to jednak definitywny koniec romansu z kinem, zagrała jeszcze w filmie Powrót Robin Hooda (1976), Bloodline (1979), They All Laughed (1981), Love among Thieves (1987) oraz Zawsze (1989). Oprócz aktorstwa z wielkim poświęceniem zajmowała się działalnością społeczną i charytatywną jako Ambasador Dobrej Woli UNICEF. Pamiętając własne przeżycia z czasów II wojny światowej Hepburn poświęciła się pracy, mającej na celu pomoc głodującym dzieciom w najbiedniejszych krajach świata. Za swoją pracę otrzymała w 1992 roku z rąk prezydenta George'a Busha Prezydencki Medal Wolności (Presidential Medal of Freedom). Pośmiertnie przyznano jej nagrodę Jeana Hersholta za pracę humanitarną.

Zmarła w 1993 roku, została pochowana w Tolochenaz w Szwajcarii.