Vivien Leigh, brytyjska aktorka filmowa i teatralna zdobyła serca widzów na całym świecie rolą pięknej i temperamentnej Scarlett O’Hary, bohaterki powieści Margaret Mitchell: Przeminęło z wiatrem. Kreację tę doceniła również amerykańska krytyka, przyznając Leigh pierwszego z dwóch w jej karierze Oscarów. Życie tej niezwykłej artystki nie było pozbawione skandali. Podczas przygotowań do wystawienia sztuki: Hamlet, Vivien nawiązała romans z wybitnym aktorem szekspirowskim – Laurencem Olivierem. Wkrótce potem oboje wyjechali do USA, stając się z czasem jedną z najsłynniejszych par w Hollywood. W trakcie trwającej 30 lat kariery Leigh grała przede wszystkim w teatrze, kreując niepowtarzalne role heroin, z których na uwagę zasługują zwłaszcza Kleopatra i Lady Makbet. W międzyczasie aktorka stworzyła kilka niezwykłych ról kinowych, dzięki którym przeszła do historii kina, jak Blanche – kobiety chorej psychicznie i nimfomanki w Tramwaju zwanym pożądaniem u boku Marlona Brando, za którą została uhonorowana drugim Oscarem. Na ekranie Iluzjonu w dniach:
2 – 10 listopada będzie można zobaczyć dzieła z udziałem aktorki, takie jak: Cezar i Kleopatra, Przeminęło z wiatrem i Lady Hamilton.

Vivien Leigh urodziła się w Indiach 5 listopada 1913 roku jako Vivian Mary Hartley w Darjeeling. W wieku sześciu lat została wysłana przez rodziców do renomowanej szkoły dla dziewcząt w Londynie. W 1931 roku postanowiła zostać aktorką i wstąpiła do Royal Academy of Dramatic Art (RADA). Jeszcze jako nastolatka wyszła za mąż za Herberta Leigh Holmana, który z niechęcią odnosił się do „ludzi teatru” i aktorskich pasji Vivien. Gwiazda zadebiutowała po raz pierwszy na ekranie grając epizodyczną rolę w filmie „Things are Looking Up”. W 1935 roku podpisała kontrakt z Alexandrem Kordą i przyjęła pseudonim artystyczny – Vivien Leigh zapożyczając nazwisko od drugiego imienia męża i równocześnie zmieniając pisownię imienia z „a” na „e”. W 1937 roku na planie filmu „Wyspa w płomieniach” nawiązała romans z aktorem Laurencem Oliverem. Oboje zakochali się w sobie i postanowili opuścić swoich małżonków by wyjechać wspólnie do USA. W 1938 roku po długich poszukiwaniach odtwórczyni głównej roli Scarlett O’Hary do filmu „Przeminęło z wiatrem”, angaż otrzymała Leigh. Jej kreację doceniła krytyka przyznając aktorce pierwszego w jej karierze Oscara. W 1940 roku współmałżonkowie Laurenca i Vivien udzielili im rozwodu, dzięki czemu aktorska para mogła się w końcu pobrać. W tym samym roku Leigh wraz z Olivierem wystawili na Broadwayu sztukę „Romeo i Julia”, a także wspólnie wystąpili w melodramacie „Lady Hamilton”. Aktorka była u szczytu popularności, gdy dały o sobie znać jej problemy psychiczne (cierpiała na chorobę maniakalno – depresyjną). W 1945 roku w trakcie prac nad filmem „Cezar i Kleopatra” była w ciąży, jednak poroniła, w wyniku czego popadła w głęboką depresję. Trzy lata później Leigh zdecydowała się zagrać w filmie „Anna Karenina”, który odniósł klęskę. W 1951 roku Vivien została wybrana do zagrania roli Blanche Dubois w filmowej adaptacji sztuki Tennessee Williamsa – „Tramwaj zwany pożądaniem”. Kreacja stworzona przez aktorkę zyskała uznanie krytyki i uhonorowana została Oscarem dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej. Pomimo nawracających ataków depresji, Leigh kontynuowała swoją pracę w teatrze. Wystąpiła również w dwóch filmach: „Rzymskiej wiośnie Pani Stone” oraz „Statku szaleńców”. Długoletnie zmagania z chorobą psychiczną przyczyniły się do rozpadu jej małżeństwa z Laurencem. W 1960 roku para rozwiodła się, zaś Vivien zamieszkała ze swoim przyjacielem Jackiem Merivalem, który opiekował się nią do jej śmierci. Zmarła 8 lipca 1967 roku w Londynie.