Mel Brooks to niewątpliwie jeden z najbardziej znanych twórców komedii w kinie amerykańskim XX wieku. Wszechstronnie uzdolniony, nie tylko reżyserował swoje filmy, ale także je produkował, był autorem scenariuszy i piosenek, a nawet występował w rolach epizodycznych. Niepodrabialny, trywialny i niewybredny humor inteligentnie łączył z odniesieniami do własnego pochodzenia i tradycji żydowskiej, znajdując przy tym miejsce dla grup marginalizowanych w przemyśle filmowym. Minicykl prezentowany w sierpniu obejmuje dwa filmy, które stanowią parodię klasyków kina science fiction i horrorów. Nietrudno rozpoznać w nich nawiązania do co najmniej kilku obrazów, bez których nie sposób opowiedzieć dziś historię Hollywoodu.

W filmie "Kosmiczne jaja" z 1987 roku dostrzec można odniesienia do "Gwiezdnych wojen", "Star Treka", "2001: Odysei kosmicznej" czy "Obcego" Ridleya Scotta. Przygody ikonicznych już postaci popkultury zdecydowanie bardziej bawią niż trzymają w napięciu. I nawet jeśli Lord Hełmofon (Rick Moranis) przywodzi na myśl Adolfa Hitlera, jest on tylko przedmiotem pośmiewiska.

"Dracula - wampiry bez zębów" z 1995 roku to parodia filmów o transylwańskim arystokracie (w tej roli Leslie Nielsen) i jego pomocniku Renfieldzie (wzorowany na legendarnym Klausie Kinskim Peter MacNicol). Osadzona w Londynie historia pełna jest slapstickowych gagów i niewinnych żartów z europejskich nacji. Jak na prawdziwą parodię filmów o wampirach przystało, w rolach głównych nie zabrakło czosnku i drewnianego kołka, a także Van Helsinga, w którego wciela się sam Mel Brooks.