24 grudnia obchodzić będziemy 70. rocznicę śmierci Michała Znicza, jednego z największych, a zarazem najmniej docenianych, przedwojennych artystów. Nie mógł poszczycić się fizjonomią amanta, a co za tym idzie zbyt wieloma pierwszoplanowymi rolami, niemniej był doskonałym odtwórcą tzw. „postaci charakterystycznych”. Wspaniale odgrywał zarówno role nadpobudliwych nieudaczników i błaznów, jak i nieszczęśliwych, brutalnie potraktowanych przez życie i bliźnich ludzi. Artysta nigdy nie zdobył wielkiej popularności, ale dzięki wyrazistości odgrywanych ról określany  był mianem mistrza drugiego planu. W grudniu przypomnimy widzom Iluzjonu sylwetkę tego znakomitego aktora. W terminie 7 – 22 grudnia na ekranie naszego kina będzie można zobaczyć filmy z udziałem Znicza takie jak: "Zapomniana melodia", "Dodek na froncie", "Co mój mąż robi w nocy?" oraz "Młody las".

Michał Znicz urodził się w 1888 roku w Warszawie. Przed rozpoczęciem kariery aktorskiej brał udział w I wojnie światowej i dostał się do niewoli niemieckiej. Na scenie debiutował w 1918 roku w warszawskim teatrze Sfinks w sztuce Mikołaja Gogola. W okresie dwudziestolecia międzywojennego występował w warszawskich teatrach rewiowych i dramatycznych. Grał także w Łodzi (Teatr Miejski) i Lwowie (Teatr Rozmaitości). Swoje emploi komika i aktora charakterystycznego z powodzeniem prezentował również w filmach, w których występował od lat 30., m.in.: „Co mój mąż robi w nocy...”, „Panienka z poste restante”, „Dwie Joasie”, „Dodek na froncie”, „Jadzia”, „Jego wielka miłość”, „Niedorajda”, „Pani minister tańczy”, „Zapomniana melodia”. Swoje najlepsze role dramatyczne zagrał w filmach Józefa Lejtesa: „Młody las” i „Róża”. W czasie okupacji znalazł się w warszawskim getcie. Wydostała go stamtąd jego żona, aktorka Janina Morska. Zginął w Pruszkowie w wigilię Bożego Narodzenia w 1943 roku w niewyjaśnionych okolicznościach. Jedna z wersji głosi, że popełnił samobójstwo, inna, że został zadenuncjowany. Według innych relacji, zginął w czasie akcji likwidacyjnej w otwockim szpitalu Zofiówka w ramach nazistowskiego programu eutanazji osób psychicznie chorych.