Spośród wszystkich aktorek występujących w filmach Ingmara Bergmana Ingrid Thulin wydaje się najbardziej uosabiać typ szwedzkiej, zimnej blond piękności. Odtwarzane przez nią postaci stanowią niezwykłą kombinację kobiety zmysłowej, skomplikowanej, ale też skazanej na cierpienie. Aktorka ukończyła szkołę teatralną Dramaten w Sztokholmie. Przez kilka lat występowała na scenach szwedzkich teatrów, od czasu do czasu pojawiając się także w filmie. Kariera Thulin nabrała rozpędu po tym jak dołączyła do zespołu aktorskiego Bergmana w Malmö. Po pewnym czasie reżyser zaproponował jej udział w realizowanych przez siebie filmach, dzięki którym artystka zaczęła być rozpoznawalna także poza granicami kraju. Otworzyły się przed nią nowe możliwości i posypały kolejne filmowe propozycje od twórców takich jak Luchino Visconti, Alain Resnais czy Vincente Minnelli. Thulin ma na swoim koncie także epizody reżyserskie - krótkometrażowy „Hängivelsen” czy pełnometrażowe „Pęknięte niebo”.

W 10. rocznicę śmierci Ingrid Thulin na ekranie Iluzjonu zaprezentujemy dzieła Bergmana z udziałem artystki: „Tam, gdzie rosną poziomki”, „U progu życia”, „Goście Wieczerzy Pańskiej” czy „Milczenie”. W programie znajdą się również filmy: „Wojna się skończyła” Alaina Resnaisa, „Trochę miłości” Vilgota Sjömana oraz „Pojedynczo” – obraz współreżyserowany przez Ingrid Thulin. Na przegląd dedykowany aktorce zapraszamy od 2 do 31 stycznia.

Możliwość rezerwacji i zakupu biletów od 2 stycznia 2014 r.

Ingrid Thulin, szwedzka aktorka filmowa i teatralna, także reżyserka, urodziła się 27 stycznia 1926 roku w Sollefteå. Jako aktorka debiutowała w 1946 roku na scenie w Norrköpingu. W latach 1948-50 studiowała w szkole teatralnej w Sztokholmie, a na ekranie po raz pierwszy pojawiła się w roku 1948. Zagrała wówczas jedną z drugoplanowych ról w „Dit vindarna bar” („Gdzie wieje wiatr”) Ake Ohberga. W 1956 roku, po kursach pantomimy w Paryżu, weszła w skład zespołu aktorskiego Ingmara Bergmana w Malmö. Poza sztukami teatralnymi reżyserowanymi przez Bergmana, zagrała także w wielu jego filmach, gdzie stworzyła niezapomniane kreacje: „Tam, gdzie rosną poziomki” (1957), „U progu życia”(1958), „Twarz” (1958), „Goście Wieczerzy Pańskiej” (1962), „Milczenie” (1963), „Godzina wilków” (1967), „Rytuał” (1969), „Szepty i krzyki” (1972) oraz „Po próbie” (1984). Rolami w filmach szwedzkiego mistrza ugruntowała swój filmowy wizerunek – chłodnej i niedostępnej kobiety, często psychicznie okaleczonej.

Thulin zagrała również w filmach innych wybitnych reżyserów, m.in.: Alfa Sjöberga („Sędzia”, 1960), Vilgota Sjömana („Trochę miłości”, 1974), Alaina Resnaisa („Wojna się skończyła”, 1966) oraz Luchino Viscontiego („Zmierzch bogów”, 1969). Ostatnią rolą w karierze Thulin, po której zrezygnowała z dalszych występów, była komediowa kreacja, którą stworzyła w „Domu uśmiechu” Marco Ferreriego w 1990 roku.

Thulin próbowała także swoich sił jako reżyserka. Pod artystyczną opieką swojego męża Harry’ego Scheina, założyciela Szwedzkiego Instytutu Filmowego, nakręciła film krótkometrażowy „Hängivelse” (1965). W 1978 roku razem z Erlandem Josephsonem i Svenem Nykvistem wyreżyserowała „En och En” („Pojedynczo”). Cztery lata później stanęła za kamerą pełnometrażowego obrazu „Pęknięte niebo”.

Aktorka od lat 90. mieszkała w Rzymie. Do Sztokholmu wróciła, by leczyć się na raka. Tam zmarła 7 stycznia 2004 roku, w wieku 77 lat.

Ceny biletów na seanse: 11 - 17 zł.

Kino Iluzjon; Ul. Narbutta 50 a; 02-536 Warszawa
Kasa kina – 22 462 72 60;
iluzjon.rezerwacje@fn.org.pl