5.12 Tożsamości polskiego kina 

Jak bardzo polska jest Lista Polskiego Dziedzictwa Filmowego? Próbując mówić o kinie narodowym, łatwo zauważyć ograniczenia, jakie to określenie może narzucać. Polskie kino już u swojego zarania nie było jednorodne. Również teraz twórcy filmowi różnią się pochodzeniem, przedstawiają różne etniczności, a rodzimą kinematografię wspiera system międzynarodowych koprodukcji. Zaproszeni eksperci 5 grudnia w kinie Iluzjon spróbują rzucić światło na niejednorodną tożsamość polskiego kina. Zagłębimy się w jego wielokulturowość i transnarodowość, spróbujemy odnaleźć mniejszościowe historie kina, a także przyjrzymy się gatunkom intermedialnym, redefiniującym granice samego filmu. 

W rozmowie udział wezmą:

Agnieszka Wolak - Zastępczyni Dyrektora Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego, gdzie nadzoruje działania strategiczne w zakresie dziedzictwa kulturowego, mediów i zaangażowania społecznego. Jest członkinią Rady Programowej Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych w latach 2024 - 2027. 

Katarzyna Wajda - absolwentka polonistyki i filmoznawstwa UJ, historyczka polskiego kina związana z Filmoteką Narodową - Instytutem Audiowizualnym, nauczycielka akademicka  i edukatorka filmowa. Autorka i współautorka licznych publikacji, m.in. Encyklopedii kina (red. T. Lubelski, Kraków 2003, 2010) i Słownika filmu (red. R. Syska, Kraków 2005).

Marcin Wierzchosławski - Producent filmowy. Absolwent Szkoły Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego na Uniwersytecie Śląskim (kierunek: organizacja produkcji tv-filmowej) oraz międzynarodowych kursów producenckich: EAVE Producers Workshop, Inside Pictures i TAP – Transatlantic Film Partners. Należy do Polskiej Gildii Producentów (PGP), Polskiej Akademii Filmowej (PAF) oraz Europejskiej Akademii Filmowej (EFA). Założyciel firmy Metro Films, w której powstały takie filmy fabularne jak „Mowa ptaków” Xawerego Żuławskiego czy „Tata” Anny Maliszewskiej, wiele filmów dokumentalnych oraz ostatnie filmy Agnieszki Holland; „Zielona granica” i “Franz Kafka”, nagrodzone na festiwalu w Gdyni odpowiednio Złotymi i Srebrnymi Lwami. 

Po rozmowie zapraszamy na pokaz dwóch filmów przekraczających granice – formalne i kulturowe. Zrealizowany techniką non-kamerową Ostry film zaangażowany Juliana Antonisza wykraczał poza tradycyjne ramy animacji. Natomiast o często zapominanej przeszłości polskiego kina przypomni nam Dybuk Michała Waszyńskiego.

12.12 Widoki na przyszłość

Podczas poprzednich spotkań poświęconych Liście Polskiego Dziedzictwa Filmowego przyglądaliśmy się między innymi, jak tworzy się filmowe kanony, jak wykorzystuje się je w edukacji oraz jak można chronić materialne zasoby. Na ostatnim tegorocznym wydarzeniu 12 grudnia w kinie Iluzjonspróbujemy spojrzeć w przyszłość. Jakie filmy mogą niedługo stać się częścią kulturowego dziedzictwa? Czy dokonywane corocznie uzupełnienia Listy Polskiego Dziedzictwa Filmowego będą uwzględniały także inne formy audiowizualne? Jaka będzie rola sztucznej inteligencji w kształtowaniu kultury?  

Na powyższe pytania spróbują odpowiedzieć:  

Tomasz Kolankiewicz – Dyrektor FINA, filmoznawca. Od 2020 do 2023 roku dyrektor artystyczny Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Ekspert filmowy Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, członek zespołów sterujących w Programach Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Współpracownik Biura Kultury m.st. Warszawy, odpowiedzialny ze strony miasta za Mazowiecki i Warszawski Fundusz Filmowy. Kurator cykli i przeglądów polskiego i międzynarodowego kina artystycznego i gatunkowego. W latach 2008–2017 członek redakcji filmowej TVP Kultura. Wydawca, reżyser i prowadzący publicystycznych programów o tematyce filmowej. Od 2024 roku prowadzący programy filmowe na antenie TVP Kultura oraz podcast „Rekonstrukcja Cyfrowa TVP”. Jako konsultant merytoryczny pracował przy nagradzanych filmach „Ucieczka na srebrny glob” i „Solaris mon amour” Kuby Mikurdy na temat twórczości Andrzeja Żuławskiego. Wykładowca akademicki związany z Łódzką Szkołą Filmową, Warszawską Szkołą Filmową oraz Akademią Sztuki w Szczecinie. 

Elżbieta Wysocka - Zastępczyni Dyrektora Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego ds. Zbiorów i Digitalizacji. Jej praca magisterska „Konserwacja sztuki wideo na przykładzie rejestracji prób i spektakli Tadeusza Kantora” (2006) została wyróżniona i opublikowana w materiałach konferencji TAPE: Training for AudiovisualPreservation in Europe. Praca doktorska „Teoria i praktyka konserwacji w odniesieniu do filmu i elektronicznej sztuki medialnej” (2012) poświęcona została restauracji filmów i ukazała się nakładem NCK. Prowadziła krajowe i międzynarodowe projekty restauracji filmów niemych i dźwiękowych, odpowiadała za wdrażanie standardów metadanych dla dzieł kinematograficznych. Do 2024 roku pracowała jako restauratorka filmowa w ramach projektu FörderprogrammFilmerbe (FFE) w Filmotece w Berlinie, gdzie odpowiadała za zarządzanie procesem restauracji wybranych filmów z kolekcji Deutsche Kinemathek.