Bohaterem grudniowej odsłony cyklu jest Luchino Visconti – reżyser filmowy, teatralny i operowy, scenarzysta, potomek jednego z najbardziej znamienitych włoskich rodów arystokratycznych. Należał do najwybitniejszych powojennych twórców europejskiego kina, był jednym z ojców włoskiego neorealizmu – prądu, który ukształtował wrażliwość całego pokolenia filmowców i stał się punktem wyjścia dla większości późniejszych ruchów nowofalowych. Reżyser, obok poruszających swym naturalizmem historii z życia tużpowojennych Włoch, z czasem zaczął też tworzyć zachwycające operowym rozmachem, kipiące kolorami i pięknymi kostiumami filmy historyczne.

Opętanie (Ossessione) reż. Luchino Visconti, Włochy 1943

Ziemia drży (La terra trema) reż. Luchino Visconti, Włochy 1948 

Rocco i jego bracia (Rocco e i suoi fratelli) reż. Luchino Visconti, Włochy/Francja 1960

Lampart (Il Gattopardo) reż. Luchino Visconti, Włochy 1963

Błędne gwiazdy Wielkiej Niedźwiedzicy (Vaghe stelle dell'Orsa) reż. Luchino Visconti, Włochy 1965

Obcy (Lo straniero) reż. Luchino Visconti, Włochy/Francja 1967