Cykl prezentujący najważniejsze artystyczne prądyfilmowe: włoski neorealizm, nową falę (francuską, czechosłowacką, węgierską), surrealizm, ekspresjonizm, kammerspiel i inne.
Neorealizm rozwinął się w powojennych Włoszech w literaturze, plastyce, a przede wszystkim w kinie jako sprzeciw wobec faszyzmu. Charakteryzowało go podejmowanie tematów społecznych, często rozliczanie wojennej przeszłości, przyglądanie się skutkom działań wojennych, silne skoncentrowanie na bohaterze, oszczędność środków formalnych, niemal dokumentalna forma. Neorealizm był prądem przełomowym, który wpłynął na kinematografie wielu państw – od Japonii (Akira Kurosawa) po Polskę, w której stał się bezpośrednią inspiracją dla twórców polskiej szkoły filmowej.
Dzieci ulicy (Sciuscià) reż. Vittorio De Sica, Włochy 1946
Mamma Roma (Mamma Roma) reż. Pier Paolo Pasolini, Włochy 1962
Wałkonie (I vitelloni) reż. Federico Fellini, Włochy/Francja 1953
Rzym, miasto otwarte (Roma citta aperta) reż. Roberto Rossellini, Włochy 1945
Złodzieje rowerów (Ladri di biciclette) reż. Vittorio De Sica, Włochy 1948
Gorzki ryż (Riso amaro) reż. Giuseppe De Santis, Włochy 1948
