Realizm poetycki (zwany także przez niektórych badaczy czarnym realizmem lub populizmem tragicznym) to nurt, który ukształtował się w kinie francuskim w latach 30. Zaczerpnięty z krytyki literackiej termin służył do opisania szeregu filmów zderzających realistyczne ujęcie świata z poetycką atmosferą. Bohaterami tych obrazów byli często ludzie wywodzącymi się z proletariatu, samotnicy z powikłanymi życiorysami. Otaczająca rzeczywistość ze starannie wystylizowanymi ujęciami zamglonych paryskich przedmieść, odzwierciedlała stan wewnętrzny bohaterów. Filmy te z biegiem lat uzyskały statut arcydzieł a realizm poetycki bardzo silnie wpłynął na filmowców na całym świecie, przyczyniając się miedzy innymi do rozwoju amerykańskiego kina czarnego. Ulubionym aktorem twórców realizmu poetyckiego był Jean Gabin.