Film jest najbardziej reprezentatywnym przykładem nurtu impresjonistycznego w dorobku francuskiej reżyserki. Opowiada historię tytułowej pani Beudet, francuskiej mieszczki znudzonej małżeństwem z drobnym kupcem. Kobieta marzy o zerwaniu z monotonią i prowincjonalnym charakterem swojego życia. Pogłębiającą się przepaść pomiędzy główną bohaterką a jej mężem podkreślają zwyczajne, banalne czynności – on zajmuje się swoją pracą, ona ucieka w świat fantazji i sztuki – gra na pianinie, zaczytuje się w książkach. Dulac koncentruje się na wizualizacji stanu duszy bohaterki, jej niechęci i rosnącej pogardy wobec męża, obrazuje nieprzystawalność światów kobiety i mężczyzny. Postać pani Beudet została zainspirowana bohaterką powieści "Pani Bovary" Gustave’a Flauberta.