„Ptaki i ptaszyska” to film niezwykły, będący metaforyczną przypowieścią o współczesnym świecie, wypełnionym alegorycznymi postaciami, których źródeł należy szukać w bajkach La Fontaine’a. To swego rodzaju traktat filozoficzny, w którym Pasolini próbuje odszukać punkty styczne między chrześcijaństwem a marksizmem, a także zobrazować współistnienie obu ideologii – jednej ucieleśnionej przez św. Franciszka z Asyżu, drugiej reprezentowanej przez Kruka.

„Gwałtowność formy w konwencjach przypominających komedię dell'arte wykorzystał Pasolini po to, aby pokazać, że potwory, jakimi są ludzie, zmarnują każdą ideologię” – pisał Tadeusz Miczka.