Portret dokumentalny Waldemara Marszałka. Sześciokrotny mistrz świata i 33-krotny mistrz Polski w sportach motorowodnych, był w połowie lat 80. ubiegłego wieku jednym z najpopularniejszych polskich sportowców. Bławut kieruje kamerę na swego bohatera i słucha jego opowieści. Marszałek opowiada o początkach swojej kariery, porzuceniu zawodu mechanika, pierwszych sukcesach, wspomina okoliczności wypadku, w którym niemal nie zginął, a potem długo powracał do zdrowia i sportu. Marszałek okazuje się człowiekiem samoświadomym. Wie, czego chce i wie, co nim kieruje. Sam zdobywa się na autokomentarz: „chcę być jeszcze lepszy: jeszcze dalej, jeszcze szybciej, jeszcze wyżej”. Nie potrafi zbuntować się przeciwko własnej naturze, choć świadom jest zagrożenia. Raczej podkreśla w swojej opowieści zamiłowanie do ryzyka i sportowego hazardu niż szczyci się niewątpliwymi przecież sukcesami. Dziwi się swej popularności. Bławut konfrontuje opowieść Marszałka z ujęciami reportażowymi. Podglądamy bohatera przy pracy w warsztacie nad ulepszeniem łódki, towarzyszymy mu podczas treningów, wreszcie same zawody, wyzwalające adrenalinę, spełniające fascynację niebezpieczeństwem i ryzykiem. Cały film jest jednak swego rodzaju anty-reportażem, ucieka konsekwentnie od telewizyjnej powierzchowności. Koncentruje się nie na samym sporcie, ale na człowieku. Próbuje dotrzeć środkami filmowymi do ukrytej motywacji nie sportowego herosa, ale człowieka, którego fascynuje niebezpieczeństwo i ryzyko.