Akcja filmu rozgrywa się rok przed wybuchem I wojny światowej. Seria niewyjaśnionych wydarzeń zakłóca spokojne życie jednej z niemieckich wsi. Nauczyciel miejscowej szkoły obserwuje rozwój wydarzeń, aby wkrótce poznać przerażającą prawdę. Wydarzenia w filmie poznajemy z jego perspektywy – to on opowiada nam o tajemniczym wypadku lekarza, pobiciu upośledzonego chłopca i innych zaskakujących zdarzeniach.

„Biała wstążka” jest jednak opowieścią o dzieciach, które są prawdziwymi bohaterami filmu i wyrazicielami idei wpajanych im przez dorosłych. Żyją w świecie, gdzie panuje wyraźny podział na dobro i zło, dominuje wiara w Boga, który za dobro wynagradza, a za zło karze. Absolutne posłuszeństwo tym zasadom wpajane jest dzieciom z całą bezwzględnością i surowością. Mistrzowska narracja reżysera wprowadza widza w hipnotyczny rytm kolejnych wydarzeń. Łatwo nasuwa się skojarzenie, że film Haneke to próba dotarcia do źródeł totalitaryzmu, a w szczególności faszyzmu.

Film otrzymał Złotą Palmę na MFF w Cannes i Złoty Glob dla najlepszego filmu zagranicznego.