„Fata Morgana” to film eksperymentalny, którego tematem są krajobrazy afrykańskie, księga Popol Vuh i muzyka. Historycy uznali film za jedno z najznakomitszych, ale i najdziwniejszych dzieł Herzoga i nowego kina niemieckiego w ogóle, określając go mianem „nie-narracyjnego dokumentalnego poematu”. „Fata Morgana” składa się z trzech części: Stworzenie, Raj i Złoty wiek, a każda z tych sekwencji „symfonii obrazowej” opatrzona jest komentarzem z Popol Vuh – świętej księgi Indian Quiche z Gwatemali, czytanym przez Lotte Eisner. Według Popol Vuh akt stworzenia świata i ostatecznego ukształtowania człowieka jeszcze się nie zakończył, a raczej bogowie jeszcze go wznowią: „Oto powieść o tym, jak wszystko znajdowało się w zawieszeniu, w spokoju, w ciszy; wszystko nieruchome, ciche, a przestrzeń nieba pusta”.

Źródło: Broszura przeglądu „Werner Herzog – Filmy dokumentalne – Retrospektywa”, Warszawa/Kraków 2000, tekst Krzysztof Stanisławski.