Bardzo mało znany film zrealizowany przez najbliższych współpracowników Ingmara Bergmana – Svena Nykvista, Ingrid Thulin i Erlanda Josephsona. Sytuacja wyjściowa jest klasycznie Bergmanowska. Wyemancypowana, dojrzała kobieta – malarka, która odczuwa coraz większy ciężar życiowej pustki, braku spontanicznych i autentycznych emocji, staje wobec bariery samotności i obcości. Próbuje nawiązać bliższe więzi ze swym towarzyszem dziecięcych zabaw – starym kawalerem i dziwakiem zajętym wyłącznie swymi książkami. Wspólna wyprawa do Kopenhagi wiele zmieni w życiu obojga. 

Realizatorzy dyskretnie nawiązując do kina Bergmana pokusili się o ujęcie dramatycznych dylematów wyobcowania współczesnego człowieka w tonacji mniej poważnej, a nawet miejscami humorystycznej. W efekcie powstały inteligentnie skonstruowane wariacje na tematy bergmanowskie.