XVI-wieczna Europa. 16-letni Baltazar, syn budziszyńskiego lekarza, spotykając archanioła Gabriela i przechodząc próbę ognia, staje się wybrańcem, łącznikiem między światami. Wkrótce zaczyna swą podróż, wędrówkę wiodącą od Drezna do Wenecji, od seminarium duchownego, przez obóz kuglarzy, gdzie pozna piękną lutnistkę Rosę, i pracownię alchemika Cammerschulze, który stanie się jego mistrzem i duchowym przewodnikiem – po dom schadzek mający uchronić go przed Inkwizycją. W tej drodze towarzyszą mu duchy bliskich zmarłych, Gabriel i upadły anioł Flamand.

Adaptacja nieznanej w Polsce powieści francuskiego pisarza Frédérica Tristana. Na poły baśniowa, dająca raczej pewne wyobrażenie epoki niż jej rekonstrukcję historia wtajemniczenia młodego bohatera w wiedzę, sztukę i śmierć, porusza bliskie reżyserowi wątki życia jako podróży i teatru. Powstała jako polsko-francuska koprodukcja dla Hasa, nietracącego wtedy nadziei na wznowienie produkcji, stanowiąc artystyczną przymiarkę do ukochanego projektu, „Osła grającego na lirze”, którego realizacji przeszkodził stan wojenny: tytułowe zwierzę i instrument pojawiają się na ekranie. Film pozostał jednak, jako ostatni w dorobku reżysera tylko jego echem, podwójnie symboliczną puentą twórczości.