Lata 80. XIX wieku, uniwersyteckie miasto w zaborze rosyjskim. Ceniony profesor medycyny po kolejnej bezsennej nocy czuje większe niż dotąd zniechęcenie swoim życiem. W przeczuciu zbliżającego się końca zaczyna robić dość gorzki bilans, uznając, że jako człowiek poniósł klęskę. Nie czuje więzi z rodziną, praca nie daje już satysfakcji. Jedyną bliską mu osobą jest jego wychowanica, młoda aktorka Katarzyna, także darząca profesora wyjątkowym uczuciem, ale i ona nie zdoła wzbudzić w nim woli (dalszego) życia.

Przeniesiona w polskie realia adaptacja wczesnego opowiadania Antoniego Czechowa. Kameralne studium psychologiczne poruszające kluczową dla kina Hasa tematykę egzystencjalną: poczucie niespełnienia, smutek przemijania, nieuchronność śmierci, bolesne poczucie nieadekwatności rzeczywistości do ludzkich oczekiwań.

Film, zrealizowany w czasie stanu wojennego, po niemal dekadzie milczenia, wzbogacony o własne doświadczenie reżysera: projekt gotowy był już w latach 60., ale przez decydentów uznany za nazbyt pesymistyczny. Ów osobisty podtekst sygnalizuje też odtwórca głównej roli, Gustaw Holoubek, ulubiony aktor i ekranowe porte parole Hasa, który stworzył tu kolejną wybitną kreację.