Józef K. wezwany niespodziewanie przed sąd, nie znając aktu oskarżenia ani swoich sędziów, przechodzi długotrwały proces psychicznej metamorfozy, ulegając stopniowo fascynującej potędze nieuchwytnego i niesprecyzowanego do końca wymiaru sprawiedliwości. Welles ukazuje Kafkowskiego bohatera beznadziejnie błąkającego się wśród labiryntu sądowych korytarzy i bezskutecznie usiłującego ustalić przyczyny oskarżenia. Tajemnicza i bezwzględna machina biurokratyczna sprawia, że bohater akceptuje końcu swoją tragiczną sytuację. Welles, będąc w zasadzie wierny duchowi Kafkowskiego arcydzieła, wprowadził kilka własnych, dość śmiałych pomysłów realizacyjnych, które jednak nie wpłynęły na głębię przesłania literackiego pierwowzoru.