Surrealistyczna tragikomedia, uznawana za jedno z najwybitniejszych osiągnięć czechosłowackiej Nowej Fali. Tytułowe Stokrotki to dwie zbuntowane dziewczyny, które za nic mają przyjęte konwenanse i ład społeczny. Uznają, że skoro świat jest zepsuty, nic nie stoi na przeszkodzie, by i one takie były. Dla rozrywki polują na mężczyzn, uwodzą i wykorzystują leciwych wielbicieli, zaś z tymi młodszymi prowadzą odważne flirty. Im bardziej stają się zdemoralizowane, tym mniejszą uwagę zwracają wśród swego otoczenia.

Film, który w założeniu miał być pastiszem mieszczaństwa i jego dekadencji, stał się wyraźną krytyką przyjętego rygorystycznego porządku społecznego. Wyrażał także sprzeciw wobec autorytaryzmu, przez co spotkał się ze stanowczą reakcją władz komunistycznej Czechosłowacji: wprawdzie nie został zakazany, ale wycofano go z szerokiej dystrybucji, zaś reżyserka otrzymała zakaz pracy na dziesięć lat. W zachodniej Europie wzbudził wielki entuzjazm wśród krytyki i choć w Stanach Zjednoczonych początkowo został przyjęty dość chłodno, dziś uchodzi za arcydzieło.