W filmie sprawy społeczne schodzą na dalszy plan. Marcel Łoziński porusza tematy egzystencjalne, dotyczące jednostki. Bohaterem jest mały chłopiec (syn reżysera – Tomek).

Chłopiec jest szczęśliwy i ciekawy świata. Jeździ po parku na hulajnodze i bez barier kontaktuje się z przypadkowymi ludźmi. Chłopiec tworzy wokół siebie naturalną aurę, której brakuje w codziennych relacjach międzyludzkich. Zadaje pytania wprost, np. „Ile będziesz jeszcze żył?”, „Co byś zrobił, gdybyś się jeszcze raz urodził?”. Ludzie chętnie odpowiadają. Opowiadają chłopcu, co im leży na sercu. Tomek powtarza, że wszystko może się przytrafić „można czasem nawet znaleźć malutkiego dinozaura”, ale jak dodaje „zdarza się to bardzo rzadko”.