Jeden z pierwszych dokumentów zrealizowanych po II wojnie światowej. Operatorzy Polskiej Kroniki Filmowej kręcili dramat powodzi, który rozgrywał się w biednej, powojennej Polsce. Jerzy Bossak wraz z Wacławem Kaźmierczakiem zmontowali dostępne materiały tworząc pełną dramaturgii impresję. Film pozbawiony jest komentarza. Przedstawia sytuację, w której znaleźli się Polacy tuż po wojnie, gdy po okrutnej zimie topniejący śnieg doprowadził do totalnej powodzi. Całość opatrzona jest muzyką klasyczną, budującą pełną dramatyzmu atmosferę. Dzieło zostało nagrodzone na festiwalu w Cannes.