Wkrótce po zrealizowaniu słynnego obrazu „Spotkałem nawet szczęśliwych Cyganów” reżyser ponownie zbudował swoją opowieść w oparciu o życie małej, zamkniętej społeczności. O ile w poprzednim filmie przedstawiał bogactwo ludzkiej indywidualności, tutaj pokazuje jak ta indywidualność skazana jest na klęskę. Bohaterowie filmu, mieszkańcy małej i odciętej od świata wioski, to ludzie prymitywni i z gruntu źli. Jedynymi wrażliwymi i uczciwymi postaciami są Triša, poczciwy, ale niezbyt rozgarnięty pastuch, i Goca – upośledzona umysłowo i poniewierana przez wszystkich. To w jej obronie staje Triša, który w efekcie – namawiany dla zabawy przez wyrachowanego karczmarza – żeni się z nią . Niechęć, czy wręcz nienawiść mieszkańców do Trišy – odmieńca, „innego”– prowadzi w finale do tragedii.