Film, będący adaptacją XVII-wiecznej powieści Ihara Saikaku, jest przejmującą opowieścią o 25 latach z życia japońskiej kobiety. Dzieło utrzymane w charakterystycznym dla reżysera powolnym rytmie odwołuje się do tradycji teatru kabuki, co implikuje sposób zarówno opowiadania, jak i gry aktorskiej. O’Haru poznajemy jako starą uliczną prostytutkę, która stojąc u bram klasztoru wspomina swoje życie – pobyt na dworze księżnej, zakazaną miłość do młodego samuraja, jego śmierć i wygnanie jej przez rodziców. Los nie oszczędził kobiecie dalszych przykrych doświadczeń, w efekcie których trafiła na ulicę. Atutem filmu jest znakomita, wyciszona kreacja stworzona przez Kinuyo Tanaki. Obraz otrzymał Srebrnego Lwa na MFF w Wenecji.